Rioleringsverhaal: ABS verklaart het ‘beleid’ failliet

Landbouwers weigeren om nog langer om als enige zondebok in het nitraatverhaal te figureren. Na jaren van alsmaar drastischere mestactieplannen blijkt overduidelijk uit de reportage van Pano (gisteren op één) dat niet alle mogelijke bronnen aangepakt worden.
Het ABS zal geen verdere aanscherping van Mestactieplan 6 aanvaarden zolang de problemen met de rioleringen niet aangepakt zijn en de gevolgen hiervan duidelijk in kaart gebracht zijn door een onafhankelijke instelling.

Hallucinant: met andere woorden kun je de Pano-reportage van woensdagavond niet beschrijven. 400.000 woningen, toch goed voor waarschijnlijk zo’n 1 miljoen Vlamingen lozen hun afvalwater zomaar op het oppervlaktewater of via een bezinkput rechtstreeks in het grondwater. Teruggerekend naar nutriënten is dat, naargelang de bron zo’n 4,8 miljoen kg stikstof en 1,2 miljoen kg fosfaat die jaarlijks rechtstreeks het milieu, zijnde het oppervlakte- of grondwater instroomt.
De zogezegd geschokte reactie van de VMM is wraakroepend. De realiteit gebiedt te zeggen dat de VMM ,net zoals de bevoegde overheid, al jaren zijn kop in het zand steekt. Ook over die 400.000 woningen is er nog twijfel, aangezien er ook nog woningen zijn die wel aangesloten zijn op de riolering, maar alsnog over zo’n bezinkput beschikken.
Het topje van de ijsberg
PANO toonde trouwens maar het topje van de ijsberg. We kaarten al diverse jaren het kadukelijk rioleringsstelsel aan. Het is immers een publiek geheim dat veel rioleringsstelsels in slechte staat zijn. Via kapotte en verzakte buizen vervuilt ons afvalwater het grondwater. Tot op vandaag wordt dit nog steeds weggewuifd door de bevoegde overheid en steekt die zijn kop in het zand. Niemand die weet of beter gezegd die “wil “ weten hoeveel afvalwater zo zijn weg naar het leefmilieu vindt. Evenmin is het geen geheim dat, ondanks een rioolaansluiting, het afvalwater alsnog langs een bezinkput passeert. Dit afvalwater bevat naast stikstof en fosfor ook grote hoeveelheden medicijnen en andere onfrisse stoffen die we niet in ons leefmilieu willen.
VMM heeft ook hier kennis van, maar doet er niks mee. Wat wil je dan ook? De VMM (én de bevoegde Overheid) is hier slachtoffer, schuldige en rechter tegelijkertijd, een ongezonde situatie.
Strafbare feiten
De beelden in PANO waren best hallucinant. Huiseigenaren van vrij recente woningen hebben geen andere oplossing dan hun afvalwater rechtsreeks vanuit een put over te pompen rechtstreeks in de beek of via een afvoergoot die in het oppervlaktewater eindigt. Dit zijn strafbare feiten!
Bezinkputten “besmetten” het grondwater niet enkel lokaal. Grondwaterstromingen kunnen dit vlot over een groot gebied verspreiden
Ook de IBA’s (individuele waterzuiveringen) zijn geen zaligmakende oplossing. De werking wordt niet gecontroleerd en eenmaal geplaatst is er geen opvolging op de goede werking. Fosfor passeert vrij ongehinderd en als klap op de vuurpijl kan de ammonium uit humane uitwerpselen door beluchten zelfs omgezet worden in nitraat en zo een niet onbelangrijke puntvervuiler zijn op het oppervlaktewater. Een rietveld kan hier goed werk verrichten (mits enig onderhoud) maar het grootste deel is hier niet mee uitgerust. Het grootste deel van deze problematiek speelt zich af bij bewoning in het buitengebied. Het is net daar dat de VMM zijn metingen voor het nitraatgehalte in het oppervlaktewater doet.

Kleine invloed met grote gevolgen
De normen voor de landbouw worden alsmaar aangescherpt. Landbouw krijgt met draconische maatregelen te maken en wordt afgerekend op de gemeten nitraatgehaltes of kleine schommelingen.
Huishoudens hebben dan wel niet het grootste aandeel in de nitraatbelasting van het oppervlaktewater, maar PANO duidt klaar en duidelijk aan dat er daar iets grondig fout loopt.
We zijn met andere woorden op een niveau aangekomen dat wat we als kleinere invloeden beschouwen, niet enkel gelet op de mistoestanden, wel degelijk een significante invloed hebben op de gemeten waarden. Dit geldt niet alleen voor nitraat. De invloed op de gemeten fosforgehaltes is zelfs groter.
De Overheid weigert botweg dit allemaal onder ogen te zien. De reactie van onder andere VMM is voldoende veelzeggend en uiteindelijk is er maar één echte conclusie: “Het beleid is failliet”. Om dit te verdoezelen wordt er dan maar op de landouw als het gemakkelijkste slachtoffer geschoten.
Onze landbouwers landbouw nemen al vele jaren hun verantwoordelijkheid en doen wat mogelijk is. Pano is overduidelijk en duidt aan dat landbouw niet langer als enige zondebok aangeduid kan worden en alle gevolgen moet dragen van een gebrek aan beleid.
En tot slot nog een belangrijke boodschap aan onze Overheid: “Rioleringen onderhouden en herstellen is geen verantwoordelijkheid van de landbouw.”

Voor meer informatie, contacteer :
Hendrik Vandamme, voorzitter, op 0476 41 51 58
Mark Wulfrancke, beleidsmedewerker, op 0498 91 44 22